Babesiosis canum.

Czyli piroplazmoza psów lub potocznie babeszjoza psów, "malaria" psów.

Wektor:

Roznosicielami tych pierwotniaków są różne gatunki kleszczy. Choroba występuje na całym świecie, głównie w ciepłych strefach klimatycznych. Kleszcze wykazują wzmożoną aktywność przeważnie sezonowo, wczesną jesienią oraz wczesną wiosną i latem, ale ryzyko zainfekowania występuję przez cały rok z uwagi na coraz cieplejszy okres zimowy w naszym kraju. Najbardziej narażone na zachorowania są psy, które przebywają na terenach porośniętych wysoką trawą, na terenach leśnych, łąkowych oraz w parkach.

Przebieg:

Kleszcz po ugryzieniu wprowadza do krwiobiegu psa chorobotwórcze pierwotniaki, które zaczynają atakować krwinki czerwone (erytrocyty), przenikając do ich wnętrza zaczynają się rozmnażać co prowadzi do rozrywania czerwonych krwinek. Uwolnione w ten sposób pierwotniaki przenikają do następnych erytrocytów niszcząc w ten sposób kolejne krwinki prowadząc do anemii, osłabienia zwierzęcia i przy braku leczenia do śmierci. Inkubacja ta trwa od 10 dni do 3 tygodni.

1979 Steven Glenn Laboratory

fot. Babesia sp., 1979 Steven Glenn Laboratory

Głównymi objawami wskazującymi na zarażenie B.canis są:

  • wysoka gorączka dochodząca do 40-42°C;
  • wymioty, czasami połączone z biegunką;
  • brak apetytu oraz apatyczność naszego czworonoga;
  • mocz o zabarwieniu czerwonym do zielonobrunatnego (krwiomocz);
  • bladość błon śluzowych jamy ustnej lub ich zażółcenie;
  • zaburzenia w układach krążeniowym, oddechowym i nerwowym na skutek zatkania naczyń włosowatych;
  • wychudzenie;
  • objawy niewydolności nerek na skutek nefrotoksyn;
  • żółtaczka;
  • powiększenie wątroby i śledziony.

Rozpoznanie choroby:

  • obecność kleszczy na skórze zwierzęcia;
  • wykrycie pasożyta w krwinkach czerwonych w rozmazie krwi;
  • w niektórych przypadkach zaleca się potwierdzenie testami serologicznymi np. ELISA.

Leczenie odbywa się poprzez:

  • podanie preparatów przeciwpierwotniaczych głównie Imizolu, którego zadaniem jest usunięcie pierwotniaka z krwinek;
  • płynoterapię;
  • antybiotykoterapię (często towarzyszą babeszjozie choroby bakteryjne);
  • w niektórych przypadkach konieczna jest transfuzja krwi;
  • podawanie preparatów witaminowych B-complex;
  • podawanie preparatów żelaza w późniejszym okresie.

Profilaktyka:

Polega głównie na stosowaniu preparatów przeciw pasożytniczych w formie kropli na skórę, tabletek doustnych, obroży, sprayu i zasypek, ale o tym w następnym artykule 🙂

Gabinet Weterynaryjny „ZWIERZAK” Jędrzejów

lek.wet. Przemysław Zakrzewski
hodowla Andreovia fci